We hebben de hond van onze zoon te logeren en ohhh wat is ie lief. We hebben geen kind aan hem, hoe kan het ook????? Het is een achterneefje van onze eigen Waltha die al weer enkele jaren dood is, maar zoals dit beestje in huis rondtrippelt is het alsof Waltha weer rondhobbelt.
Het beest komt ook zelf duidelijk helemaal tot rust; ligt languit op de tegels in de gang achter het glas waar de zon probeert doorheen te stralen..... helemaal uitgerekt, heerlijk ontspannen.
Gisteren hebben we hem even alleen gelaten ivm het geven van gitaarles. Henk doet dat al enige tijd aan een groepje belangstelenden van onze kerk, maar deze keer vroeg hij me mee om wat liedjes met hen te doen. Henk is niet zo'n zanger en hij liet dat liever aan mij over. Geinig hoor, zo'n beginnend groepje enthousiastelingen varieerend van 16 tot 65 jaar! Allemaal Antillianen en die hebben gewoon een aangeboren ritmegevoel. En daar moest ik dus tegenop met mijn Hollands getokkel. Maar goed, ik bofte want ze waren beginnelingen en konden alleen meespelen als ik in tempo 76 toeren speelde (op hele noten, 4x zo lang), dus dat redde ik nog wel. Maar ik denk dat ze over een aantal weken mij snel voorbij spelen. Maar wel erg leuk om te doen hoor.



