Daar zijn we weer.....

Tjonge, aan het eind van mijn vakantieperiode toch nog even een paar woorden op mijn blog. Dat het zo lang geleden was heb ik me niet eens gerealiseerd. De zomer ging, de herfst kwam en af en toe "genieten" we inmiddels van een nachtvorstje.

In augustus vierden we mijn moeders 83e verjaardag, in september hadden we een reuze gezellige reunie van onze muziekgroep uit de jaren 75-80 "Way of Freedom" , begin oktober kwamen we als oud-pioniers van de Redozgroep uit Harderwijk (padvinderij) bij elkaar in Den Helder en haalden oude koeien uit de sloot en eind oktober vierde mijn vaders zijn 88e verjaardag en onze kleindochter Jaimy werd alweer 2.

Oktober werd zo wie zo een gekke maand. Mocht ik eindelijk een keer mee naar Zwitserland met het werk, word ik daar de 2e dag flink ziek. Bleek wondroos te zijn, waardoor ik weinig van het natuurschoon heb kunnen zien. Gelukkig heb ik mijn ogen op de heenreis goed de kost gegeven!

Thuisgekomen direkt langs ome dokter die drastische maatregelen trof. Het gevolg: weken thuis met een beentje omhoog en een steunkous 4 weken penicilline en nu 2x per week fysiotherapie.

In de tussentijd zelf ook nog jarig geweest en een supermooi cadeautje gekregen: Jaimy gaf me een foto lijstje met daarin een foto van haarzelf terwijl ze een echo-foto in haar handen had, van haar nieuwe broertje of zusje dat in juni verwacht wordt!

Tijdens mijn verjaardag ben ik met mijn zus Ellen, die uit Schotland over was, een dagje naar Amsterdam en naar de Zaanse Schans geweest. Met stralend weer vertrokken we uit A'dam, maar helaas was het weer enkele km's verderop erg triest en ons uitzicht beperkt.

Ook heb ik dus vakantie opgenomen. Ik had mijn zomervakantie nog te goed en met de ziekteperiode schoof alles maar verder op. Eindelijk tijd om weer eens kaarten te maken, want ja de kerst komt er ook weer aan en ik vind het sturen van echte kaarten nou eenmaal leuker dan via email, en gelukkig ook vele anderen met mij die kaarten kochten voor het goede doel waarvoor ik ze maak.

Aan het eind van de vakantie ook even wezen uitwaaien aan zee en de 2 andere kleinkinderen te logeren gehad en morgen dan mijn laatste dagje uitslapen. Zal wel even wennen worden volgende week als de wekker weer om 6.00 uur afgaat, maar al met al toch weer fijn aan de slag te kunnen.

Zomer????

Wat een heerlijk weer om lekker binnen te blijven en te gaan knutselen. Ik verveel me geen moment en geniet van mijn knusse plekje waar ik naar hartelust kaarten kan maken, terwijl het tikken van de regen tegen mijn raam voor een muzikale omlijsting zorgt.

Nadat onze kleinkinderen Ruben en Rilana na een nachtje logeren (en dus genieten) vertrokken waren, mijn plekje ingenomen en verder gegaan met uitzoeken en opruimen. Nou ja......je komt dan gewoon van alles tegen waarvan je niet meer wist dat je het had, en dan moet je het natuurlijk uitproberen want dan komen de ideeen vanzelf. Zie hier wat resultaten. Kreeg van Vistaprint ook een melding dat ik gratis stickertjes kon laten maken, dus mijn kaarten ook voorzien van mijn weblog, zodat ook anderen mijn creaties kunnen zien. Het blijft steeds weer een verrassing wat je met afgedankte spulletjes kan doen!

JUNI

Tja, en toen was het alweer juni! Mei is voorbij gevlogen, waarschijnlijk door alle bezigheden die er die maand nog waren. Met een 36-urige werkweek en een oppasdag zijn de dagen zo gevuld! Mijn zus Ellen kwam uit Schotland en het was ff flink zoeken wanneer er een gaatje was om

elkaar te ontmoeten. Uiteindelijk is het gelukt en hebben we geshopped en bijgeklets. Ik ben 2 dagen in Houten geweest, de nieuwe lokatie van De Hoop ggz. Een prachtig pand, waar het nu nog wat rustig is en ik dus goed heb kunnen bijwerken. De reistijd is wel een stukje langer, maar kon ik goed besteden met het nakijken van een portfolio van één van de cursisten van de KTP-cursus.

N.a.v. de aanrijding met de auto hield ik er een leuk kadootje aan over. Henk trakteerde me op een nieuwe fiets! Deze "kleurde" beter bij de zijne en had een X-tal versnellingen, zodat ik gemakkelijker met hem kan meefietsen. De fietstassen die ik al op mijn verjaardag had gekregen passen er wonderlijk mooi bij. Enne het mag gezegd worden: het ding fietst als een tierelier!

Ik heb 2 trainingen bijgewoond vanuit mijn werk, en mocht de trouwerij meemaken van een ex-gast die ooit bij me op de afdeling werkervaring mocht opdoen. Geweldig hem nu te zien stralen naast zijn stralende bruidje! Beiden werkzaam binnen de Hoop.

Rick, onze jongste zoon en zijn vrouw Janneke vierden hun 1e huwelijksjaar en vertrokken met gezin richting Duitsland. Wij kregen hun hond Ice te logeren. Tijdens van vroeger herleefde, want wat lijkt Ice toch op onze eigen Waltha, die enkele jaren geleden overleden is. Het lijkt wel of deze zwitserse witte herder precies hetzelfde karakter heeft als onze Waltha. Henk geniet eindeloos door er veel met hem op uit te trekken.

Ik werd ook nog verrast op een verlaat moederdagkado: een etentje in Heerlen en aansluitend een bezoek aan de musical Zorro. Geweldig was het. En zo bijzonder dat je de finalist van het programma "Op zoek naar Zorro" nu in levende lijve kon ontmoeten, nadat je dat hele programma zo trouw gevolgd hebt! Wat een mooi verhaal en wat een spectakel van muziek, zang en dans. En dan die kostuums....zo kleurrijk en afwisselend en het decor....hoe ze dat in mum van tijd veranderden?!? Het was echt de moeite waard, zeker en vast zoals onze zuiderburen plegen te zeggen.

En toen was het opeens hemelvaartsdag. Een vrije dag die ik begon in de Grote Kerk van Breda waar ter ere van het startende Jazz Festival een dienst gehouden werd waarin de jazzzangeres Denise Jannah zong. Nog nooit heb ik die kerk zo vol gezien. Meestal lopen er aardig wat mensen rond wanneer er beurzen en markten in gehouden worden, maar een kerkdienst als deze is meestal niet aan de orde. Zelfs een gezamelijk kerstfeest mag niet. Nu was dat dus anders, en mooi mee te maken dat mensen uit verschillende kerken dit samen organiseren.

Uiteraard heb ik ook weer wat geknutseld. Ik ben zo in mijn nopjes met een ponsje waar je roosjes mee kunt maken door de blaadjes uit te ponzen en op elkaar te plakken. Een kind kan de was doen! Een beetje kliederen met inkt en stempels en dan gewoon ponzen en je komt een heel eind. Want tja, die kaartenvoorraad moet ik wel een beetje op pijl houden en juli is een maand met heel veel jarigen.

Nou, nu nog even mijn training verder doornemen die ik deze week 2x ga geven en dan mijn tas voor morgen en overmorgen weer inpakken. Dinsdag weer oppassen, maar dat ben ik nu aan het afbouwen. Vanaf 1 juli heb ik geen vaste vrije dag meer en dus gaan we kijken wat ik dan met mijn vrije tijd aan moet. Ik denk dat ik me daar absoluut geen zorgen over hoef te maken, ik heb nog een hele lijst van "to do" dingen, van het schuren van de parketvloer, witten van het plafond tot het opruimen van de schuur en mijn bewaarde "misschien kan ik dit nog wel voor het kaartenmaken gebruiken" doosje dat langzamerhand aan het uitpuilen is en er wel van alles in komt, maar bijna niets uitgaat. Dus vervelen......dat hoef ik me voorlopig niet!

Alweer een maand voorbij.....

Wat gaat de tijd toch snel! Iedere keer als ik op mijn blog kijk blijken er "opeens" weer weken verstreken te zijn. Ik vraag me dan af wat heb ik in die tussentijd beleefd, gedaan, meegemaakt. Soms lijken die weken slechts een dag, maar als ik dan bedenk wat er allemaal gebeurd is, dan realiseer ik me dat dat nooit in die ene dag zou passen.

Een weekje vakantie gevierd in Weert, beginnend met een dagje stadten in Eindhoven samen met mijn 83 jarige moeder: super gezellig en supergeslaagd wat betreft de kleding die ze zocht. De dag erna de 1e verjaardag van onze kleindochter Rilana mogen vieren. Alweer een jaar is onze jongste kleindochter. Als ik denk aan vorig jaar, het telefoontje dat "het" begonnen was, en ik haar nu zie staan aan de tafel en heerlijk zie spelen, dan gaat het toch allemaal wel heel erg snel.

De dag na haar verjaardag kwam de koningin Weert onveilig maken. Wat een spectacle! Wat je op tv ziet en wat er, al weken van tevoren, werkelijk gebeurd, is een groot verschil. Weert ziet er nu weer picco bello uit, maar zal daarvan de prijs wel terug zien in de Gemeentebelasting-aanslag.

's Avonds kwam Jaimy logeren; ook zij heeft het super naar haar zin bij de oma's en slaapt in haar campingbedje op zolder, alsof ze nooit anders heeft gedaan. Wat een gemakkelijk kindje is ze toch. En kwekken......ze vertekt honderuit en af en toe versta je een woordje, en als je dat niet doet vertelt ze het gewoon opnieuw. Echt lachen met haar.

Omdat de vrijmarkt niet op Koninginnendag zelf mocht plaatsvinden, de dag erna opnieuw het centrum in met schoondochter en Ruben en Rilana. Wat een rommel hebben wij Nederlanders toch! En dan stonden mijn dozen van zolder er nog niet eens bij..... maar wel super gezellig. Ruben stal de show: hij had blijkbaar een stel breakdansende jongens op tv gezien en toen hij de plek zag waar dat had plaatsgevonden, riep hij luid "Kijk eens oma" en ging vervolgens bijna letterlijk op zijn kop staan en haalde allerlei capriolen uit op het oranje tapijt wat nog overal door Weert lag (de route waar de koningin gelopen had). Het leek net echt en hij kreeg een welverdiend applaus van het publiek dat glimlachend keek naar dit ventje van net 3.

Vervolgens sloeg een fikse verkoudheid toe, waar ik nu nog de "vruchten" van pluk. Het is een hardnekkige virus en ik mijn puffer weer voor de dag moeten halen. Van al dat geblaf word je behoorlijk moe. Een schrale troost waarop een collega mij attendeerde: het is deze week de week van de longen. Fijn dus. Door het binnenzitten tijdens mijn vrije dagen heb ik echter wel heerlijk de tijd gehad om weer wat kaarten te produceren, mijn kaartenwebsite bij te werken en mijn afgedrukte foto's te sorteren en in te plakken. Dus ik heb me niet verveeld!

Vorige week reed er ook nog iemand onze auto binnen; keek niet uit bij het achteruit rijden. Nu hadden we de auto net weer 2 weken terug na een reparatie en spuiten, en nu moet hij dus binnenkort weer weg. Inmiddels zijn we gewend aan samen treinen. Henk heeft noodgedwongen zijn allergie voor treinen moeten overwinnen en ik heb hem in het vooruitzicht gesteld, dat we binnenkort weer samen op reis zullen moeten. Alleen waagt hij zich er nog niet aan.

Vandaag wachten we op een telefoontje van de verzekering om te horen wanneer de expert tijd heeft om de auto te "bezichtigen". We hopen dat de schade niet te heftig is; het is al een oud beestje dus de dagwaarde is niet zo hoog. Dus we willen niet dat hij total-loss wordt verklaard. We zijn er nog zo mee in onze nopjes en hij doet ons altijd zo goed dienst, dat we nog graag lang van dit trouwe beestje willen genieten. Henk noemt het zijn troetelkindje en zo verzorgt hij onze blauwe BMW ook. Zo staat hij hem nu in de stromende regen te wassen!

Na al die warme dagen koelt het vandaag eindelijk weer wat af. Nu zou ik eindelijk verder kunnen met het gras tussen de tegels, maar het is net beginnen te regenen. Dus helaas, dat moet maar even wachten. Het geeft mij tijd even achter de PC te kruipen en mijn blog bij te werken.

Oppasdag

Gisteren weer een dagje in Weert geweest om op te passen om onze snipverkouden kleindochters Rilana en Jaimy. De zakdoeken en snoetenpoetsers waren niet aan te slepen.

Gelukkig voelden ze zich er niet te naar onder en speelden naar hartelust. Zeker toen grote neef/broer Ruben ook uitgeslapen was, werd het feest compleet. Kijk maar eens!

De hoogste tijd

Het is de hoogste tijd weer eens even iets te schrijven. Wat gaat het toch allemaal snel, het is alweer maart en morgen viert ons oudste kleinkind zijn 3e verjaardag al weer. Uiteraard moest ik daar een kaartje voor maken en hier het resultaat. Ruben is namelijk een grote fan van alles dat zwaailichten heeft en vooral de Tuta's zijn favoriet.

Aangezien ik een paar vrije dagen heb ook weer eens heerlijk de tijd om wat kaarten te maken. Tussen alle spulletjes vond ik een verdwaalde nieuwsbrief met daarin een foto van een reunie die ik onlangs bijwoonde van de EC. mensen die je zo'n 35 jaar niet meer gezien hebt, geen wonder dat ik lang niet iedereen herkende. Die anderen zijn ook zo veranderd! Maar Anneke, Harry, Heman, André, Wilma, Edith en Geurt, Jurgen en Charles haalde ik er wel meteen uit. We hebben lekker bijgekletst en heerlijk gegeten en ter ere van het 100 jarig bestaan van de EC nog wat oude liedjes met elkaar gezongen.

Zondag was ik trouwens in Weert tijdens de carnavalsptocht. Ruben keek zijn ogen uit naar de pingpings (pinguins), clowns en witte ice-beertjes..... na een half uur vielen zijn ogen echter dicht van de slaap en zijn we huiswaards gekeerd. Er werden trouwens oranje kroontjes uitgedeeld om de bevolking op te warmen de koningin straks warmpjes binnen te halen, nu ze besloten heeft haar verjaardag in Weert te vieren. Sinds de mededeling dat daarvoor de kroegen een dag dicht moeten, is het enthousiasme naar het nulpunt gedaald en zeker nu in de wijde omtrek van het centrum ook alle auto's moeten wijken, zelfs uit je garage! Nee, dat bezoek had men toch iets anders voorgesteld, en dan maar nog te zwijgen van de € 's dat het allemaal kost.

Ja, je moet er wat voor over hebben als de koningin en familie komt koekhappen!